Naglalakad sa kalyeng puno ng basura
bigla na lamang may sumulpot na paa.
Dali-daling nilapitan ko ang nakita,
baka isang sanggol na buhay pa.
Aking binuhat at dinala ang sanggol sa hospital
umaasang doon ito’y kanilang magagamot
buong pagkatao ko’y nabalot ng awa
‘di maisip kung sino ang may kayang gumawa nito
Makalipas ang apat na oras na ako’y naghintay
Lumapit ang mga doktor sa akin
Upang sabihing ligtas na ang buhay
Ng sanggol na kanilang sinubukang gamutin
Sa sumunod na araw, binisita ko ang kaawa-awa
Isipin mo sanggol pa lamang ay iniwan na
Ng mga magulang na walang puso at pag-aruga
Binali wala ang binigay sa kanila ng Diyos na bata
Dulot ng pagkatagpo sa nakaka-awang sanggol
Nagdesisyon akong ampunin na lamang ito
Bilang isang ina ring may mga anak sa
Ito’y madaling pagpapasiyang aking ginusto
Naisip kong ito marahil ay kagustuhan ng nasa itaas
Sa aking asawa ako’y humingi rin ng basbas
Mula ngayon kaming dalawa ang magbibigay alaga
Tiyak akong tunay na pagpapalaki aming magagawa
Masaya kong dinala sa aking ibang mga anak
Ang kanilang bagong magiging kapatid
Ilang panahon ang dumaan at lumaki rin ang sanggol
pang habang-buhay ang kasiyahan na hinatid
No comments:
Post a Comment