Paghihinagpis

Pinatuloy ko sila sa aking tahanan
ng maluwalhati sa aking kalooban
ngunit katulad ng karaniwang magnanakaw,
sila’y palihim na gumawa ng kahayupan.

Ginahasa nila ang aking lupain at ilog,
niyurak ang aking mga talampas at bundok,
sinakal ang aking dangal, kultura’t kaluluwa;

at hindi pinatawad maging ang aking katawan:

nilapastangan
ng mga iho de puta,
ng mga son of a bitch,
ng mga bakero.

Inalipin,
binulag,
hinalay.

Pinasan ko ang kanilang krus,
pinag-aralan ang kanilang mga aklat,
at ibinigay ang kagustuhan
ng kanilang mga laman.

Ngunit lahat ng bagay ay may katapusan.
Lintik lamang ang walang ganti.

Aking mga anak, dinggin ninyo
ang aking hinagpis at ito’y inyong damhin.

Saluhin ninyo ang aking luha’t
ibuhos ito sa lupaing tigang
sa hustisya’t pagkakaisa.

Nawa’y ang mga salitang aking ipamamana
ay magsilbing apoy para sa inyong mga mitsa.
Bigyang ilaw ang susunod na salinlahi’t
isigaw ang ating hamon:

ang ganti ng Pilipino laban sa mundo
ay ang aming pagkakaisa at ang aming pagkatuto.